وارش اسپرت – تارنمای هواداران داماش گیلان: قرارمان ساعت هشت شب همزمان با تمرین تیم در زمین چمن دبیرستان سادرلند نورث‎ونکوور تنظیم شده است. فرشاد رابط‌مان تاکید کرده که امیر خان (امیر افتخاری) آدمی با انضباط و جدی است و بهتر است سرموقع آنجا باشم.

 

خوش‌بختانه زودتر می‌رسم و بی‌مقدمه شروع می‌کنیم به صحبت. برای اینکه یخ حرف‌هایمان در سرمای باد پاییزی ونکوور بشکند، می‌روم سراغ سریال پژمان که این روزها در ایران کلی سر و صدا به پا کرده است.

قهرمان خطه گیلان می‌خندد و می‎گوید که سریال را دیده و برایش جالب بوده اما به نظرش شاید بعضی جاها کمی زیاده‌روی شده بود.

 

متن کامل در ادامه مطلب

 

در همین گیر و دار، بچه‎ها یکی یکی از راه می‎رسند و سلامی می‌دهند و می‌روند داخل زمین. حرف‌هایمان به حال و روزهای قهرمان‌ها پس از روزهای اوج می‌رسد. معتقد است که فوتبالیست‌ها باید تا جوانترند کنار بروند، چون از یک سنی به بعد به بدن فشار زیادی می‌آید. این فوتبالیست ملی سال‌های نه چندان دور، خودش را هم مشمول این داستان می‌داند و می‌گوید آرتروز دارد و خیلی نمی‌تواند فعالیت ورزشی کند.

 

 

دکتر هومن طاهایی (پزشک ورزشی و مربی کاراته) و امیر افتخاری

پسری با چهره جوان‌تر نسبت به بقیه آخرین نفری است که دوان دوان به جمع داخل زمین (که در حال گرم‎کردن خودشان هستند) ملحق می‌شود. امیرخان داد می‌زند که شایان اگه یه بار دیگه دیر برسی جریمه می‌شی.

می‎پرسم که جریمه چیست. می‎خندد و آرام می‌گوید که او پسرم است. اگر سفت و سخت نگیرم کار خوب پیش نمی‌رود و همین‌ کارها را کردم که تیم قهرمان شد.

شاهین ونکوور که امیر افتخاری چند سالی است آن را هدایت می‎کند، به لیگ دسته یک بریتیش‌کلمبیا صعود کرده و او امیدوار است که آنها به سال آینده به لیگ برتر بروند.

 

 

این تیم پرسابقه در سال ۱۹۹۱ توسط تعدادی از ایرانیان در نورث‎شور ونکوور تاسیس شد.

این روزها اعضای تیم را جوانان ایرانی ساکن ونکوور تشکیل داده‌اند و به قول همبازی و رفیق قدیمی مرحوم سیروس قایقران چند بازیکن خارجی هم در تیم حاضر هستند! آن شب سر تمرین یک بازیکن برزیلی بود که امیرخان گفت خوب و جنگنده بازی می‎کند. سرمربی تیم مطرح دسته یک غرب کانادا اما معتقد است که استعداد ایرانی‎ها چیز دیگری است. او توضیح می‌دهد که بچه‌های همین تیم خیلی وقت تمرین ندارند اما باز هم خوب نتیجه گرفته‌اند.

 

 

سوت می‌زند و می‌گوید حالا وقتش است که دو تا تیم شوند و همان‎طور که بچه‌ها را صدا می‌کند که این‎طرف پیراهن قرمز بگیرند یا آبی، به من معرفی‌شان می‌کند.

خودش هم می‌گوید که این تیم در نوع خودش جالب است، از دندانپزشک و جراح داریم تا دانشجوی پزشکی و مشاور املاک و فرش‌فروش.

بابک و حسین را صدا می‎کند و با نیشخند می‌گوید اشکال ندارد چند لحظه‌ای تمرین نکنند و با من درباره جام مشترک تیم شاهین با شبکه رازی برای کمک به کودکان استثنایی صحبت کنند تا شاید ثوابی هم از این کار نصیب آنها شود.

 

بابک شهبازی که در واقع مدیر تیم است و به قول امیر افتخاری ارتباطات خوبش تیم شاهین را سرپا نگه داشته و همین‎طور حسین دلیری، بازیکن پر حاشیه تیم بی‌مقدمه می‎روند سراغ اصل داستان.

می‎گویند که یک‎دوره مسابقات داخل سالن با عنوان مشترک راه‎اندازی کرده‌اند که ۲۲ دسامبر برگزار می‌شود و عوایدش متعلق است به شبکه رازی که زیر مجموعه خیریه نمونه در تهران است. این خیریه به کودکان و جوانان چهار تا بیست و پنج سال معلول ذهنی ایرانی خدمت‌رسانی می‌کند.

 

 

جام مشترک به دنبال این است که اسپانسر بگیرد و آنها امیدوارند در آن روز تعداد زیادی از هموطنان هم به تماشای بازی‌ها و حمایت از کودکان معلول ایرانی بیایند.

طاقت نمی‎آورم و می‎گویم امیرخان شوت‌های سرکش و بلند شما دل خیلی از ایرانی‌ها شاد کرد و از او می‌خواهم تا اجازه دهد شایان به کنار زمین بیاید و یک عکس یادگاری از این پدر و پسر بگیرم. سری تکان می‌دهد و با ته‌لهجه گیلکی می‌گوید که چون همشهری‌ام هستی قبوله.

 

 

امیر افتخاری و پسرش شایان

زیر نورافکن‎های پرنور عکس می‌گیرم و با او خداحافظی می‌کنم و به این فکر می‌کنم که شاید خیلی‌ها در فوتبال کشورمان آن‎طور که باید و شاید به حق‌شان نرسیده باشند، اما با آغوش باز و بی‌تکلف برای کمک به همنوعان قدم بر می‌دارند.

 

مروری بر زندگی حرفه‌ای امیر افتخاری

امیر افتخاری (متولد ۱۳۴۳ در رشت) سابقه بازی در تیم‌های استقلال رشت، استقلال تهران (بعنوان بازیکن کمکی در جام باشگاههای آسیا)، کشاورز، سایپا، پرسپولیس، همای تهران، برق تهران را در کارنامه دارد.

 

 

ترکیب استقلال درسال ۱۹۹۰، مسابقات قهرمانی باشگاههای آسیا

ایستاده از راست: امیر افتخاری، صمد مرفاوی، رضا احدی، رضا حسن‌زاده، جواد زرینچه و مهدی فنونی‌زاده

نشسته از راست: صادق ورمزیار، شاهرخ بیانی، عبدالعلی چنگیز، شاهین بیانی و احمدرضا عابدزاده

 

 

افتخاری حدودا ۴۰ بار برای تیم ملی فوتبال ایران بازی و بعدا به عنوان مربی، تیم‌های برق تهران، داماش گیلان و سایپا را هدایت کرد.

 

منبع : روزنامه

 

گفتگوی اختصاصی وارش اسپرت -تارنمای هواداران داماش با امیر افتخاری (کلیک کنید)